سوالات متداول

مطابق بند ۲۰ ماده ۱ قانون بازار اوراق بهادار ج.ا.ا. مصوب آذر ماه ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی صندوق سرمایه گذاری “نهاد مالی است که فعالیت اصلی آن سرمایه گذاری در اوراق بهادار می باشد و مالکان آن به نسبت سرمایه گذاری خود، در سود و زیان صندوق شریک هستند.

ترکیب دارایی صندوق معرف سبد دارایی صندوق است. هر یک از خریداران واحدهای سرمایه گذاری، به نسبت تعداد واحدهای خود از کل واحدهای فروخته شده صندوق، مالک بخشی از سبد دارایی صندوق هستند؛ به عبارت دیگر هر واحد سرمایه گذاری صندوق بیانگر نسبت مالکیت هر یک از سرمایه گذاران از دارایی های صندوق و درآمد ناشی از آن دارایی هاست. سود و زیان هر سرمایه گذار در هر زمان بر اساس افزایش یا کاهش ارزش هر واحد در آن زمان نسبت به ارزش روز خرید قابل محاسبه و مقایسه است.

در حال حاضر صندوق های سرمایه گذاری فعال در بورس کشور تنوع نسبتا بیشتری دارند و از این رو با توجه به مندرجات امیدنامه صندوق ها می توان آن ها را بر اساس موضوع فعالیت صندوق، پیش‌بینی و تقسیم سود، تعداد کل واحدهای سرمایه گذاری، نوع استراتژی سرمایه گذاری و از این دست موارد بررسی و مقایسه نمود. اما آنچه بیشتر متدوال است و با ضرورت های عموم سرمایه گذاران مطابقت دارد، تقسیم بندی صندوق های سرمایه گذاری به اعتبار ترکیب نوع دارایی ها و قابلیت معامله واحدهای سرمایه گذاری است.

حداقل مبلغ سرمایه گذاری در قسمت سبدگردانی اختصاصی مبلغ یک میلیارد تومان است.

از تاریخ انعقاد قرارداد به مدت یک سال است؛ ولی با اتمام یک سال طرفین می‌توان مدت آن را برای سال آینده تمدید کنند و همچنین در طول مدت سبدگردانی، امکان افزایش یا کاهش سرمایه و یا فسخ قرارداد پیش از زمان اتمام قرارداد سبدگردانی نیز وجود دارد.

شرکت سبدگردان موظف است از بین موسسات حسابرسی مورد تایید سازمان بورس واوراق بهادار یکی را به عنوان امین سبدگردانی انتخاب کند. امین موظف است به صورت مستمر نظارت کند که مفاد قراردادهای سبدگردانی که شرکت سبدگردان با مشتریان خود منعقد کرده است، رعایت شود و در صورت مشاهده نقض موارد، موضوع را به سازمان گزارش کند و هم زمان تذکرهای لازم را جهت اصلاح به سبدگردان ارائه دهد.

سرمایه‌گذاری در بورس مانند سایر بازارها، به متغیرهای گسترده‌ای از قبیل میزان ریسک‌پذیری، بازه مورد انتظار و عوامل دیگری وابسته می‌باشد. بر همین اساس کارشناسان ما در شرکت سبدگردان آسمان، بر اساس ترجیحات سرمایه‌ گذار، گزینه مناسب را پیشنهاد خواهند داد.

هر یک از این دو روش سرمایه‌گذاری مزایا و معایب خود را دارد و نکته مهم انتخاب روش مناسب با اهداف فرد سرمایه‌گذار می‌باشد. در سرمایه‌گذاری مستقیم، سرمایه‌ گذار با اتکا به دانش و مهارت خود اقدام به ورود به بازار سرمایه می‌کند.مدیریت سرمایه در این روش، صرفاً توسط خود افراد صورت می‌پذیرد، ریسک بالاتری دارد و به سه روش حضوری، اینترنتی و آنلاین از طریق شعب کارگزاری های فعال در بازار سرمایه امکان‌‌پذیر است. در مقابل در روش غیرمستقیم، افراد مدیریت سرمایه خود را به افراد متخصص و باتجربه واگذار می‌کنند. این روش برای افراد غیرحرفه‌ای یا کسانی که زمان کافی برای بررسی بازار ندارند، مناسب است و به طور خاص به آن دسته از سرمایه ‌گذارانی که خواهان سرمایه‌ گذاری بلندمدت، ثبات ارزش و نوسان کم هستند، پیشنهاد می‌شود.

در حال حاضر دو ابزار برای سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در بورس وجود دارد؛ سرمایه گذاران براساس سرمایه و سطح ریسک پذیری می توانند خدمات سبدگردانی اختصاصی یا صندوق های سرمایه گذاری را انتخاب کنند.